شاهزاده کوچولوی مامان و بابا

خدا را شکر ! روزها می گذرند و من بزرگ شدنت را تماشا می کنم . با چشم هایت دنیایی دارم وقتی که زل می زنی نگاهم می کنی، با نگاهت وقتی که کلمه ها را از دهانم می کاوی، با دستانت وقتی ماشینی تمام دنیایش را پر می کند و با صورتت وقتی ذوق که می کنی همه اش می شود خنده، همه اش ! دوستت دارم ها خانه را بی امان کرده اند از خوشی، و دورمان را چشم بدی نگرفته که بر نا نجیبیش لعنت بفرستیم، یا دست کم من هنوز خوش خیالم. تو که هستی چرا نباشم؟! رویای به راستی پیوستۀ خانه، دوست داشتنت لذتیست که نمیگذارد به کارهایمان برسیم . کار دنیا فدای یه تار موت عشقم اومدم با دو مااااه تاخیر شرمندم مامانی کا...